Cześć. Właściwie to nie wiem jak zacząć, może od początku? Więc chciałam wam przede wszystkim podziękować za to, że byliście ze mną przez ten długi czas, za to, że czytaliście to co pisałam, po prostu za to, że byliście, bardzo Wam dziękuję.
Moja historia z pisaniem zaczęła się zaraz od pierwszego pomysłu. Zaczęłam pisać najpierw w zeszycie, a później postanowiłam założyć blog'a. Skończyło się na tym, że zdałam sobie sprawę, właśnie niedawno, że nie nadaję się do pisania. Żeby pisać trzeba wiedzieć jak. Trzeba wiedzieć jak pisać sercem. Ja nie potrafię napisać czegoś co zostanie kiedyś w pamięci każdego z Was. Są ludzie którzy mają talent, piszą sami nie zdając sobie sprawy, że to jest piękne.
Po koloniach wiele zmieniło się w moim życiu, naprawdę wiele. Straciłam czas na pisanie i wiarę w to, że w ogóle umiem pisać. Bo nie umiem i nigdy nie umiałam.
Mimo wszystko bardzo Wam dziękuję, że ze mną byliście. Może pewnego dnia wrócę z nowym opowiadaniem, z nową historią. Mam nadzieję, że o mnie nie zapomnicie.
Kocham Was wszystkich bez wyjątku. :)
