Prolog.

Jej brązowe lekko kręcone włosy opadały jej na ramiona. Idąc powolnym krokiem rozmyślała nad swoim życiem. Miała już dość. Zaczynała czuć że jej istnienie nie ma żadnego sensu. Chciała chodź przez chwilę być szczęśliwa. Chciała żyć normalnie bez tego całego bólu który odczuwała każdego dnia. Mieszkając z chłopakiem do którego już nic nie czuła którego już nie kochała strasznie cierpiała. Ich relacje opierały się tylko na kłótniach awanturach. Już wiele razy została przez niego uderzona. Chodź chciała uciec. Chodź chciała zostawić to wszystko nie mogła bo ON jej na to nie pozwalał. Czuła się jakby była uwięziona w klatce. Czuła się wykorzystywana. Czuła że to wszystko nie ma już żadnego sensu. Chciała żyć inaczej. Chciała być szczęśliwa.

 Cała mokra od padającego deszczu usiadła na mokrym krawężniku. Podkuliła kolana i zaczęła płakać. Miała dość. Miała dość już swojego życia. Ludzie przechodzący koło niej patrzyli na nią dziwnie. Patrzyli na nią tak jakby za chwilę chcieli ją osądzić ocenić. Jednak nikt nie zastawiał się co ona tak naprawdę czuła. Nikt nie zastanawiał się jakie uczucia może kryć. Nikt nie zastanawiał się jak bardzo cierpiała.

--------------------------------------------------------------

Sądzę że prolog mi nie wyszedł i mam nadzieję że rozdziały będą lepsze.