Rozdział 6

~cztery dni później~
-Zrobić ci herbaty? -zapytałam całego zmoczonego bruneta który właśnie przyszedł do domu.
Chłopak tylko pokiwał twierdząco głową po czym poszedł na górę. Na dworze było bardzo zimno no i do tego strasznie padało. Zimne krople deszczu obijały się o okna. Wyjęłam z górnej półki dwa kolorowe kupki. Gdy woda na herbatę się gotowała do drzwi ktoś zadzwonił. Odstawiłam na miejsce cukier który właśnie wsypywałam do kubka. Zdziwiona powolnym krokiem podeszłam do drzwi. Nie wiedziałam czy powinnam otwierać. Przecież to na pewno do Louis'a. Zresztą my mamy rzadko gości a właściwie to prawie wcale. Niepewnie otworzyłam drzwi naciskając na zimną metalową klamkę. Własnym oczom nie wierzyłam kiedy przede mną ujrzałam Tom'a. Chłopak spojrzał na mnie z dziwnym uśmieszkiem na twarzy. Zamarłam. Nie wiedziałam co mam zrobić. Jak się zachować. Nie spodziewałam się tego że tutaj przyjdzie.
-Witaj. -powiedział uśmiechając się się do mnie.
Ocknęłam się. Chciałam zamknąć drzwi jednak chłopak mi w tym przeszkodził. Nie mogłam ich zamknąć. Nie wiedziałam co mam teraz zrobić. Czego on w ogóle chciał?
 Chłopak wepchnął się do mieszkania zamykając za sobą drzwi. Rozejrzał się po pomieszczeniu jakby czegoś szukał. Swój wzrok zatrzymał na mnie. Zrobił krok w przód i złapał mnie za mój nadgarstek. Chciałam uciec. Gdzieś się schować. Jednak nie mogłam. Nie mogłam nic zrobić. Byłam zbyt bardzo zdenerwowana. Nigdy nie pomyślałabym że tutaj przyjdzie.
-To widzę że jesteśmy sami. -powiedział z dziwnym uśmieszkiem na twarzy.
Chciałam uciec. Z całej siły próbowałam wyciągnąć z jego uścisku swoją dłoń jednak na marne. Chłopak był ode mnie o wiele silniejszy.
-Co tu się dzieje? -usłyszałam głos Louis'a.
Równie z Tom'em odwróciłam się w stronę chłopaka który schodził po schodach. Przyspieszył widząc mnie i Tom'a. Kompletnie zapomniałam że Louis jest w domu. Na szczęście był i w porę się zjawił.
-Puść ją! -krzyknął stanowczo w stronę Tom'a.
Chłopak zaśmiał się i złapał mnie tak że byłam teraz bardzo blisko niego.
-Puść ją! -powtórzył Louis.
Tom zaśmiał się jeszcze bardziej.
-Odejdź albo ją zabiję. -powiedział Tom szukając czegoś w swoje prawej kieszeni.
Przestraszyłam się. Tom mógł zrobić wszystko.
-Powiedziałem puść ją gnoju! -krzyknął Louis będąc coraz bliżej nas.
-A co mi zrobisz? -brunet zaśmiał się kpiąc z chłopaka.
-Zabiję cię. -wysyczał przez zęby.
-No dobrze dobrze. -powiedział Tom i popchnął mnie tak że upadłam obijając się o ścianę w przedpokoju.
Nie spodziewałam się tego że mnie puści. Chłopak zbliżył się do mnie niebezpiecznie blisko. Nachylił się nade mną.
-Suka. -wyszeptał i uderzył mnie z pięści w twarz.
Zły Louis podszedł do Tom'a i go uderzył. Chłopcy zaczęli się bić. Wyraźnie było widać przewagę Louis'a. Nikt z nich nie chciał odpuścić a powinni przestać się bić. Nie chciałam żeby skończyło się to jakąś katastrofą. Dalej siedziałam w koncie. Niespodziewanie do domu wszedł... Harry? Nie rozumiałam co on tutaj robi. Widziałam go tu tylko raz jak podwoził Louis'a do domu. Zdziwiony chłopak podszedł szybkim krokiem do bijącego się Tom'a i Louis'a. Odsunął ich od siebie po dość długim czasie. W końcu Tom opuścił dom Louis'a. Dalej byłam w szoku. Co on tutaj robił? Nie docierało to do mnie że mógł tutaj przyjść.
 Louis podszedł do mnie gdy trochę ochłonął. Kucnął przede mną i podniósł mój podbródek do góry zmuszając mnie przy tym bym na niego spojrzała. Nie chciałam tego. Nie chciałam na niego patrzeć. Byłam na siebie zła. Nie powinnam mieszkać tutaj u Louis'a. Sprowadzam na niego same problemy. Bił się z Tom'em bo mnie bronił a nie powinno być tak. Nie powinien mnie bronić. Nawet nie powinien znać mojego imienia. Co ja w ogóle robiłam w jego życiu?
-Wszystko dobrze? -zapytał patrząc mi prosto w oczy.
Nic nie odpowiedziałam. Nie ufałam swoim słowom. Miałam w głowie teraz tyle myśli. Nie wiedziałam co mogłabym powiedzieć.
-To wszystko jej wina. Nie powinna u ciebie mieszkać. Nawet jej nie znasz. Zaraz cię okradnie albo jeszcze gorzej. Kim ty jesteś? Jakąś pomocą dla potrzebujących? -wtrącił się do tej pory cichy Harry.
Louis spojrzał na mnie go zły wstając z miejsca.
-To zwykła szmata. -dodał pokazując na mnie ręką.
Coś w środku mnie zakuło. Poczułam się bardzo źle. Jak on mógł coś takiego w ogóle powiedzieć skoro wcale mnie nie znał?
-Spierdalaj. -powiedział zły Louis.
Harry spojrzał na niego zdziwiony. Najprawdopodobniej nie spodziewał się takiej reakcji bruneta. Zresztą ja także.
-Spierdalaj powiedziałem! -krzyknął zły chłopak pokazując na drzwi.
Harry zdziwiony podszedł do drzwi i nacisnął na klamkę.
-Zastanów się nad tym co robić. Zobacz co ta dziewczyna z tobą zrobiła. -powiedział wychodząc z domu.
Czułam się źle. Byłam strasznie zła na siebie. Wstałam z miejsca i bez słowa pobiegłam do mojego tymczasowego pokoju. Zamknęłam drzwi na klucz i opadłam na łóżku ze łzami w oczach. Płakałam. Płakałam uwalniając się przy tym od wszystkich emocji które mi do tej pory towarzyszyły. Miałam dość. Dość tego mojego beznadziejnego życia. Miałam dość wszystkiego. Powinnam się teraz spakować i wyprowadzić od Louis'a. Wyjęłam z szafy swoją czarną torbę i zaczęłam pakować do niej wszystkie moje rzeczy. Wrzucałam wszystko do środka. Po moich policzkach płynęła niekontrolowana ilość łez rozmazując przy tym cały mój makijaż. W pewnym momencie usłyszałam jak ktoś dobija się do drzwi. Nie wątpliwie był to Louis. Czułam się dobija się tak dobre pare minut.
-Molly otwórz! -krzyknął uderzając pięścią o drzwi.
Nie chciałam by się dalej denerwował. Wstałam z miejsca i podeszłam do drewnianych drzwi. Przekręciłam klucz i otworzyłam drzwi. Louis stał zdziwiony patrząc na mnie. Odeszłam do drzwi i podeszłam do szafy. Kontynuowałam moje pakowanie się. Louis podszedł do mnie przykucając koło mnie. Złapał za mój podbródek i odwrócił moją twarz w jego stronę. Spojrzał na mnie ze współczuciem. Otarł opuszkami palców łzy cieknące po moich policzkach. Spojrzałam na niego i tak po prostu się do niego przytuliłam. Chłopak nie spodziewał się zapewne takiej reakcji z mojej strony jednak po chwili sam się do mnie przytulając.
--------------------------------------------------------
Przepraszam, że czekaliście tak długo. No i w dodatku dodałam tak krótki rozdział. Naprawdę przepraszam. Wile osób chciało bym dodała dzisiaj więc wzięłam się za pisanie i wyszedł mi taki krótki.
Mam dla was propozycję: 6 długich komentarzy = kolejny długi rozdział.
Co wy na to? :)